Dragonform kiln video

Ο Δράκος της Ρόδου

Το παρακάτω άρθρο είναι από την ιστοσελίδα www.medievalrose.org όπου μπορείτε να βρείτε περισσότερα θέματα για την μεσαιωνική Ρόδο.

Όπως πολλά μέρη στο Μεσαιωνικό κόσμο, έτσι και η Ρόδος είχε το Δράκο της! Για το 1ο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ, ο δράκος θα είναι το κεντρικό θέμα και από το θρύλο του θα είναι εμπνευσμένο και το παιχνίδι: ‘Το Κυνήγι του Δράκου’!Ας δούμε όμως πως ξεκίνησε η ιστορία…

Το 1332, περίπου δεκαοχτώ χρόνια μετά από την κατάκτηση της Ρόδου από τους ιππότες του Αγ. Ιωάννη, ολόκληρο το νησί ζούσε με το φόβο ενός τεράστιου πλάσματος, που κρυβόταν στην πλαγιά του λόφου του Αγ. Στεφάνου (σημερινό Μonte Smith), σε μια περιοχή, τότε αποκαλούμενη: ‘Mal Paso’(=κακό πέρασμα), περίπου δύο μίλια από την πόλη της Ρόδου. Η παράδοση το ονόμασε Δράκο!

Το προσκύνημα στο παρεκκλήσι του Αγ. Στεφάνου, στο λόφο επάνω από τη φωλιά του, ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο, τόσο για τους προσκυνητές όσο για τα παιδιά και τους ποιμένες, που συχνά εξαφανίζονταν περνώντας από την περιοχή. Διάφοροι ιππότες είχαν προσπαθήσει να εξοντώσουν το πλάσμα, αλλά κανείς δεν είχε επιστρέψει, ώσπου ο Μεγάλος Μάγιστρος, Helion de Villeneuve, απαγόρευσε με διάταγμα οποιαδήποτε επίθεση στο θηρίο.

Ο δράκος λέγεται πως είχε στο δέρμα φολίδες, που ήταν τέλεια αδιαπέραστες είτε στα βέλη είτε σε οποιοδήποτε τέμνον όπλο. Εντούτοις, ένας νέος ιππότης, που ονομαζόταν Dieudonné de Gozon, δεν ήταν καθόλου πρόθυμος να πειθαρχήσει στο διάταγμα. Ζήτησε την άδεια να λείψει για έναν χρόνο, και πήγε στο σπίτι του, στο κάστρο του πατέρα του Gozon, στο Languedoc και εκεί ζήτησε να του φτιάξουν ένα πρότυπο του τέρατος, με το οποίο εκπαίδευσε το άλογο και τα σκυλιά του. Είχε παρατηρήσει ότι οι φολίδες δεν προστάτευσαν την κοιλιά του ζώου, αν και ήταν σχεδόν αδύνατο να καταφέρει εκεί ένα χτύπημα, εξ αιτίας των τεράστιων δοντιών του και των άγριων κτυπημάτων της μακριάς ουράς του. Όταν ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του αλόγου και των σκυλιών, επέστρεψε στη Ρόδο και κατευθύνθηκε προς τη βουνοπλαγιά, όπου σύχναζε ο δράκος. Το άλογό του ήταν καλά προετοιμασμένο, ώστε να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ του αληθινού και ψεύτικου τέρατος και τα δύο σκυλιά, που του ήταν αφοσιωμένα, επιτίθονταν στο ζώο, καθώς ο κύριος τους το χτύπαγε με το ξίφος του. Ένα χτύπημα όμως από την ουρά του τέρατος τον έριξε κάτω και ο δράκος έσκυψε πάνω του, αφήνοντας εκτεθειμένη την κοιλιά του. Ο ιππότης, ώθησε τότε το ξίφος του σε αυτήν. Το τέρας σωριάστηκε πάνω του και όταν τελικά οι υπηρέτες του de Gozon ανέβηκαν στο λόφο, βρήκαν τον ιππότη τους ακριβώς κάτω από το σφάγιο του δράκου. Αφού τον απεγκλώβισαν, έβγαλαν το κράνος του και όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του, οδηγήθηκε στην πόλη, ανάμεσα στις εκστατικές κραυγές ολόκληρου του λαού, ο οποίος τον παρέπεμψε θριαμβευτικά στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Αρχικά, αυτός θέλησε να τον τιμωρήσει με φυλάκιση και θάνατο, επειδή παρενέβη την εντολή του, αλλά κατόπιν κατόπιν διαμαρτυρίας του πλήθους, αναίρεσε και τον έχρισε τιμητικά Μεγάλο Μάγιστρο.

Το κεφάλι του δράκου τοποθετήθηκε πάνω από τη Θαλασσινή πύλη της πόλης, όπου οι περιηγητές Thèvenot, Rottiers και Biliotti έγραψαν πως το είχαν δει το 17ο αιώνα. Ειπώθηκε ότι ήταν μεγαλύτερο από αυτό ενός αλόγου, με ένα τεράστιο στόμα και δόντια αλλά και πολύ μεγάλα μάτια.

Η ιστορία αμφισβητείται από πολλούς, αλλά δεν πρέπει να είναι μία απλή επινόηση, αν και η περιγραφή του τέρατος μπορεί να είναι λίγο υπερβολική. Οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι πρέπει να ήταν ένας κροκόδειλος ή ένα μεγάλο ερπετό, που ίσως να είχαν φέρει στο νησί πειρατές ή να σώθηκε από ναυάγιο.

Η περιοχή, όπου πέθανε ο δράκος, πήρε το όνομα ‘Μπελ Πάσο’(=καλό πέρασμα). Ο Dieudonné de Gozon έγινε Μ. Μάγιστρος μετά από το θάνατο του Villeneuve. Ήταν άριστος στη διοίκηση, μεγάλος στρατιώτης, και πολύ αγαπητός από όλους τους φτωχούς αγρότες του νησιού, στους οποίους ήταν υπερβολικά καλός. Πέθανε το 1353, και ο τάφος του λέγεται πως ήταν ο μόνος που έγραφε: «Εδώ βρίσκεται ο σφαγέας του δράκου.»

Η δοκιμασία του Dieudonné de Gozon εξυμνήθηκε σε ένα ποίημα, που γράφτηκε από το διάσημο Γερμανό ποιητή Friedrich von Schiller.

Διαβάστε το ποίημα του Friedrich von Schiller

ΚΟΥΕΤΖΑΛΚΟΑΤΛ (Quetzalcoatl-Κεντρική Αμερική)

Η περιγραφή της γέννησης αυτού του θεού δράκου είναι πραγματικά μοναδική. Είναι σαν να άνοιξαν τα σπλάχνα του παραδείσου και μία έκρηξη πράσινης φωτιάς βγήκε από μέσα τους. Όλοι έπεσαν στο έδαφος τρομοκρατημένοι καθώς το βλέμμα τους καρφώθηκε στον ουρανό. Όσοι τόλμησαν να παρακολουθήσουν αυτό το θαύμα, έγιναν μάρτυρες ενός μοναδικού ιπτάμενου ερπετού, καλυμμένο με πούπουλα που άστραφταν σαν πολύτιμοι λίθοι. Σαν πράσινη αστραπή έσκισε τους ουρανούς ο ιπτάμενος δράκος φτάνοντας στη γη, και μόλις τα πόδια του άγγιξαν το γρασίδι  μια μοναδική μεταμόρφωση έγινε μπροστά στα μάτια των σοκαρισμένων πιστών.  Μέσα σε μια στιγμή μια τεράστια σφαίρα πράσινου φωτός κάλυψε τον δράκο για να εμφανιστεί ο θεός με τα ίδια αστραφτερά φτερά και μια πράσινη μάσκα στο πρόσωπο που θύμιζε σαγόνια κροκοδείλου. Ήταν ο Κουετζαλκοατλ, φτερωτό φίδι, θεός του ανέμου, της σοφίας και της ζωής.
Η ιστορία του Κουετζαλκοατλ είναι μια από τις πολλές που αναφέρονται στην μεταμόρφωση. Την εποχή της κουλτούρας των Μάγια, στο Μεξικό του 500π.Χ. έως το 900μ.Χ., το ερπετό Κουκουλκάν(kukulcan) ήταν μια από τις πιο σημαντικές θεότητες. Το ίδιο και ο Τοπιλτζίν(Topiltzin) πρώτος βασιλιάς μιας άγριας πολεμόχαρης φυλής την Τόλτεκ(Toltecs) που τελικά εξαλείφθηκε από την κοιλάδα του Μεξικού στα τέλη του δωδέκατου αιώνα, έδινε στον εαυτό του τον τίτλο του Κουετζαλκοατλ. Και όταν αργότερα η κοιλάδα κατακτήθηκε από τους  Αζτέκους ο θεός αυτός βρήκε μια τιμημένη θέση στο πλούσιο πάνθεόν τους μαζί με άλλους που είχαν υιοθετήσει από κάθε λαό που κατακτούσαν.

Ο  Κουετζαλκοατλ αναγνωρίζεται από τους ζωολόγους σαν ένας συνδυασμός ερπετού και ενός πουλιού πραγματικού αλλά εξαιρετικά σπάνιου του Κουετζάλ(Quetzal). Αυτό το πτηνό με τα λαμπερά πράσινα χρώματα βρίσκεται στο Μεξικό, στη Γουατεμάλα μέχρι της ακτές της Κόστα Ρίκα. Το αρσενικό έχει τέσσερα μεγάλα ουραία φτερά που φτάνουν μέχρι και τα 60 εκατοστά μήκος. Κατά την διάρκεια της πτήσης του τα φτερά αυτά κινούνται με τέτοιο τρόπο δίνοντας την αίσθηση ενός ιπτάμενου φιδιού.
Η μυθολογία της Κεντρική Αμερικής είναι γεμάτη με ιστορίες του θεού αυτού με τον ορκισμένου εχθρού του Τεζκατλιπόκα(Tezcatlipoca) θεό της πονηριάς και του σκότους, που είχε την δυνατότητα μέσω ενός μαγικού καθρέφτη να βλέπει το μέλλον.
Σε μια περίπτωση, ο Τεζκατλιπόκα έπεισε τον νεαρό  Κουετζαλκοατλ να κοιτάξει μέσα σον καθρέφτη για να δει το μέλλον και τον τρομοκράτησε με οράματα που ήθελε εκείνος να του δείξει. Τον παρουσίασε σαν ένα ανήμπορο  γέροντα με χλομό πρόσωπο και μακριά άσπρη γενειάδα,  μια εικόνα όχι τόσο συνηθισμένη στην περιοχή εκείνη.

Μια άλλη φορά κατάφερε να μεθύσει με κρασί τον ερπετοειδή θεό μέχρι που έχασε τα λογικά του και έκανε έρωτα στην ίδια του την αδερφή. Μόλις συνήλθε και κατάλαβε τι είχε κάνει, ένοιωσε τόσο ταπεινωμένος και διεφθαρμένος από τις πράξεις του που ετοίμασε μια πυρά και έπεσε μέσα σε αυτή. Θαυματουργικά οι στάχτες του μεταμορφώθηκαν σε εξωτικά πουλιά που γέμισαν τον ουρανό με τα αστραφτερά τους χρώματα, και η λαμπυρίζουσα καρδιά του ανέβηκε στους ουρανούς, για να παραμείνει για πάντα σαν το λαμπερό άστρο της αυγής.

Αλλά η πιο διάσημη και διαδεδομένη ιστορία του, αναφέρει, την προφητεία  του ερχομού του, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από το κακό. Σύμφωνα με την μυθολογία του Τόλτεκ, ήταν κυβερνήτης του Τόλλαν της κεντρικής πολιτείας όλης της αυτοκρατορίας. Μέχρι που ο Τεζκατλιπόκα αποφάσισε να καταστρέψει την πολιτεία του Τόλλαν και να εξορίσει τον αφέντη τους. Χρησιμοποιώντας ένα σωρό μεταμφιέσεις ο χθόνιος θεός κατάφερε να σκοτώσει μεγάλο αριθμό κατοίκων. Όσοι γλίτωσαν κατάφερε να τους δελεάσει σε ένα σκοτεινό σπίτι και να τους εξοντώσει. Έπειτα έστρεψε την προσοχή του στον  Κουετζαλκοατλ.
Σε απόγνωση που δεν κατάφερε να προστατέψει τους πολίτες του, ο  Κουετζαλκοατλ έβαλε φωτιά στην πόλη, και όδευσε τρεκλίζοντας
πάνω από τα βουνά ανατολικά προς τη θάλασσα. Αλλά ακόμα και την ώρα της ολοκληρωτικής του ήττας ο αντίπαλος του συνέχισε
να τον κυνηγά επίμονα, μέχρι να καταφέρει να του αποσπάσει όλη την δύναμη και τους θησαυρούς του. Όταν ο φιδίσιος θεός
έφτασε στην ακτή είχε χάσει σχεδόν όλες του τις μαγικές δυνάμεις.  Κοιτάζοντας τα κύματα να σκάνε στην παραλία μάζεψε τις τελευταίες του δυνάμεις και έφτιαξε μια βάρκα από κουλουριασμένα φίδια, με την οποία σάλπαρε στην ανατολή.
Σύμφωνα όμως με την προφητεία των Αζτέκων, ο αγαπημένος τους θεός και προστάτης θα γύρναγε  για να θριαμβεύσει. Και φάνηκε πως εκείνη η εποχή είχε φτάσει όταν μία ημέρα στις αρχές του 1519 ένας στόλος από πλοία φάνηκε να έρχεται από την ανατολή. Ενθουσιασμένοι οι παρατηρητές στην ακτή έτρεξαν να φέρουν το Αζτέκο βασιλιά Μοντεζούμα(Montezuma) τον δεύτερο. Όταν προσάραξαν οι λευκοί μουσάτοι άντρες με τις γυαλιστερές πανοπλίες τους έγιναν αποδεκτοί με τιμές όπως άρμοζε στην θεϊκή του παρουσία.
Δυστυχώς όμως οι επισκέπτες δεν ήταν θεϊκοί απεσταλμένοι, αλλά Ισπανοί κατακτητές που έφεραν μαζί τους όπλα και άλογα. Και ο αρχηγός του ο Ερνάν Κορτές(Hernan Cortes), αποδείχθηκε περισσότερο αδερφικός με τον Τεζκατλιπόκα παρά με τον Κουετζαλκοατλ. Γιατί σε μόλις σε δύο χρόνια κατάφερε να εξοντώσει τους  Αζτέκους τόσο ολοκληρωτικά που μόνο οι θρύλοι τους απέμειναν.

Δημιουργία Κεραμιών Ρακού

Εντυπωσιακό βίντεο δημιουργίας κεραμικών! Τα κεραμικά βγαίνουν πυρωμένα ακόμη από το καμίνι και τοποθετούνται σε πριονίδι. Από την καύση επηρεάζονται τα χρώματα και δίνουν εντυπωσιακά αποτελέσματα! Στο τέλος βρέχεις το αντικείμενο και η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας δίνει στα χρώματα ακόμα πιο εντυπωσιακές αποχρώσεις.

MODERT ART GREECE 2009

Κυκλοφόρησε ο νέος οδηγός MODERN ART GREECE 2009. Ένας κατάλογος με νέους καλλιτέχνες, που σκοπός του είναι να φέρει πιο κοντά το φιλότεχνο κοινό με τους  νέους δημιουργούς.  Στην σελίδα 86 φιλοξενούνται και 2 δικά μου έργα.  Θα τον βρείτε στα βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα.

ΤΙΑΜΑΤ(Μεσοποταμία)

Σε πολλούς πολιτισμούς του κόσμου θα δούμε τους δράκοντες να εμφανίζονται στις απαρχές του χρόνου και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να βοηθούν στη δημιουργία του κόσμου όπως τον ξέρουμε σήμερα. Η Τιαμάτ είναι ένας από αυτούς τους δράκοντες, που μαζί με τον σύντροφο της Απσού κυριαρχούν στον κόσμο πριν από την εμφάνιση των ανθρώπων.

Ο βαβυλωνιακός αυτός μύθος της δημιουργίας αναπτύχθηκε από τους Ασσύριους και από τους Ακκάδες και έχει διατηρηθεί σε επτά πλάκες που ανακαλύφθηκαν από τον George H. Smith μαζί με άλλα κείμενα που ανακαλύφθηκαν στη Νινευή. Οι πλάκες αυτές χρονολογούνται στο 1000 π.Χ. αλλά ο μύθος θεωρείται πολύ πιο παλιός προερχόμενος από της εύφορες κοιλάδες του Τίγρη και του Ευφράτη όταν στις περιοχές αυτές ανθούσαν οι πολιτισμοί των Ακκάδων και των Σουμέριων το 3000 πριν τη γέννηση του Θεανθρώπου.

Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο υπήρξε πριν την δημιουργία της γης και του ουρανού οι θεοί δράκοι Απσού που συμβόλιζε το γλυκό νερό η θεά και μητέρα πολλών κατοπινών θεοτήτων Τιαμάτ, που συμβόλιζε την άγρια θάλασσα και το αλμυρό νερό. Τα παιδιά των θεών αυτών θέλοντας να σφετεριστούν την δύναμη των γονιών τους συγκεντρώθηκαν και σκότωσαν τον πατέρα τους, με σκοπό αργότερα να εξολοθρέψουν και την Τιαμάτ. Όταν κατάλαβε τι είχε γίνει η Τιαμάτ έβγαλε μέσα από τα κύματα της πληθώρα τερατόμορφων πλασμάτων. Τεράστια ερπετά, πλάσματα άλλα με κεντριά σαν του σκορπιού και άλλα με σώματα ταύρου, λαγωνικά με μάτια που σπινθηροβολούσαν από φωτιά αλλά και πλάσματα του βυθού μαζεύτηκαν να την υπερασπιστούν. Το πιο τρομερό από όλα όμως ήταν η ίδια η Δράκαινα. Με δύο δυνατά πόδια που κατέληγαν σε νύχια κοφτερά σαν στιλέτα, μακρύ λαιμό με δύο κέρατα στην κορυφή του κεφαλιού της και σώμα καλυμμένο με αδιαπέραστα λέπια, ήθελε να πάρει εκδίκηση για τον χαμό του συντρόφου της. <!– /* Font Definitions */ @font-face

Στη θέα αυτή η θεοί τράπηκαν σε φυγή ψάχνοντας κάποιον να αντιμετωπίσει το πλάσμα αυτό. Ο ήρωας τους ήταν ο Μαρντούκ γιος του θεού ήλιου που πήρε την απόφαση να αντιμετωπίσει τον φοβερό αυτό δράκοντα, με αντάλλαγμα να γίνει ο βασιλιάς τον θεών αν κατάφερνε να βγει νικητής. Οι υπόλοιποι θεοί συμφώνησαν και έτσι ο Μαρντούκ πήρε το τόξο και τα βέλη του, τους ανέμους και ένα άθραυστο δίχτυ και πήγε να βρει την αντίπαλο του.

ξεφύγει. Αμέσως έστειλε ένα τυφώνα καταπάνω της και όταν εκείνη άνοιξε το στόμα της, όπως περίμενε, να τον καταπιεί, έστειλε μέσα της όλους τους ανέμους κρατώντας το στόμα της ανοιχτό. Χωρίς να χάσει χρόνο όπλισε το τόξο του και πέρασε το βέλος μέσα από το ανοιχτό στόμα της, βρίσκοντας την στην καρδιά. Το άψυχο σώμα της έπεσε νεκρό και στη θέα αυτή η ορδή από τα τέρατα που είχαν μαζευτεί σκόρπισε μακριά.

Ο Μαρντούκ έκοψε στα δύο το σώμα της και από το ένα κομμάτι έφτιαξε τον ουρανό και από το άλλο την γη. Δημιούργησε τα αστέρια και τα ουράνια σώματα και γέμισε την γη με πεδιάδες, δάση ποτάμια και βουνά. Στο τέλος από τις φλέβες του Κίνγκου, ενός από τους στρατηγούς της Τιαμάτ, έφτιαξε το ανθρώπινο είδος. Μία φυλή γεννημένη από αίμα και καταδικασμένη να το χύνει σε μεγάλες ποσότητες στους αιώνες που θα ακολουθήσουν.

Ο συμβολισμός του δράκοντα στους μύθους της δημιουργίας έχει να κάνει συνήθως με το αρχέγονο χάος που μόνο με την βοήθεια κάποιου θεού μπορεί ο άνθρωπο να αντιμετωπίσει. Στην περίπτωση αυτή ο Απσού συμβολίζει τα ποτάμια και τις λίμνες που ο άνθρωπος εύκολα δάμασε ενώ η Τιαμάτ συμβολίζει την άγρια θάλασσα με τα πλάσματα της που δύσκολα την αντιμετωπίζει.

Ό μύθος αυτός μας θυμίζει λίγο και τον δικό μας όπου οι Ολύμπιοι θεοί μαζεύτηκαν να πολεμήσουν τον πατέρα τους Κρόνο και τους τιτάνες. Για να εκδικηθεί η Γαία για τον χαμό τον παιδιών της αλλά και τον ευνουχισμό του άντρα της, έστειλε τον γίγαντα Τυφώνα που ήταν από τη μέση και κάτω φίδι. Μόλις είδαν το πλάσμα αυτό οι θεοί τράπηκαν σε φυγή εκτός από την Αθηνά, η γενναία στάση της οποίος φιλοτίμησε τον Δία που γύρισε να την βοηθήσει.

Ο ΙΝΔΙΚΌΣ ΔΡΆΚΟΣ

Ο δράκοντας αυτός θεωρείται από τους μεγαλύτερους καθώς μπορεί να ξεπερνά τα 55 μέτρα και θεωρείται από τους μακροβιότερους του είδους του. Ο μαύρος δράκος των βάλτων είναι πιο αργοκίνητος και χωρίς λοφίο ενώ Δράκος των βουνών είναι ταχύς με χρυσό δέρμα φουντωτό λοφίο που λάμπει σαν φωτιά και γενειάδα με ένα πολύτιμο πετράδι στο μέτωπο του.

Εικ. 44 Ο Δράκοντας παραφυλάει το θύμα του

Η ματιά του παραλύει ανθρώπους και ζώα . το δηλητήριο του δεν είναι θανατηφόρο για αυτό σκοτώνει τα θύματα του με την πανίσχυρη ουρά του. Ζει στα βάθη της γης και όταν κινείται, παράγει ένα μεταλλικό θόρυβο. Όταν πετάει ο αέρας αναταράσσεται. Για να ικανοποιήσει την πείνα του ο Δράκος αυτός τρέφεται με ελέφαντες(Εικ.44). Παραφυλάει σε δέντρα ή πάνω σε βράχους και όταν το μεγάλο ζώο περνά ορμάει πάνω στην ράχη του, τυλίγεται γύρω του και τον σφίγγει μέχρι να καταρρεύσει. Εάν ο δράκος δεν είναι αρκετά μεγάλος και ευκίνητος μπορεί να πεθάνει πάνω στη μάχη από το βάρος του ελέφαντα. Το πετράδι που φέρει στο κεφάλι του εκτός από πολύτιμο έχει θεραπευτικές ιδιότητες καθώς μπορεί να θεραπεύσει όλες τις ασθένειες.

Οι κυνηγοί το αναζητούν και για ένα άλλο λόγο. Όποιος έχει το πετράδι στην κατοχή του και το κρατά στο αριστερό του χέρι είναι αήττητος. Όμως το εγχείρημα είναι δύσκολο, καθώς για να διατηρήσει το πετράδι τις δυνάμεις του πρέπει να αφαιρεθεί όσο ο Δράκος είναι ζωντανός. Προσπαθούνε με διάφορα ξόρκια να τον κοιμίσουν αλλά εάν ξυπνήσει, το τέλος για τους επίδοξους κυνηγούς θα έρθει γρήγορα.

Ο δράκοντας αυτός ταυτίζεται πολλές φορές με τους πύθωνες, αφού είναι φανερές οι ομοιότητες μεταξύ τους. Λέγεται πως στα αρχαία χρόνια της

Ινδίας και της Αιθιοπίας υπήρχαν πύθωνες τόσο μεγάλοι που μπορούσαν να επιτεθούν σε ελέφαντες, και ήταν αυτοί που γέννησαν τον μύθο του δράκοντα αυτού.

Ο ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ

Οι δράκοντες στην Ιαπωνία είναι πανομοιότυποι με αυτούς τις Κίνας. Κύριες διαφορές είναι ότι εμφανίζονται σαν στοιχεία του αέρα και ότι έχουν τρία δάχτυλα αντί για πέντε που έχει ο Αυτοκρατορικός Κινέζικος Δράκος.

Η πιο γνωστή μορφή είναι αυτή του Τάτσου(Tatsu), που είναι απόγονος ενός πρωτόγονου Κινέζικου Δράκου. Πολύ πιο γνωστός και τρομερός είναι ο οχτακέφαλος δράκος που αντιμετώπισε ο Σούσα-νο-ουο (Susa–no–wo), αδερφός της Ιαπωνικής θεάς του ήλιου Άμα-τερασού(Ama–terasu). Καθώς ταξίδευε δίπλα στον ποταμό Χι-νο-κα-μι(Hi–no–ka–mi) στην επαρχία Ιζούμο(Izumo) ο Σούσα-νο-ούο συνάντησε μια όμορφη κοπέλα μαζί με ένα ηλικιωμένο ζευγάρι ενώ ήταν όλοι πολύ λυπημένοι. Όταν τους ρώτησε το λόγο που ήταν θλιμμένοι του απάντησαν πως το ζευγάρι ήταν γονείς της κοπέλας, που ήταν η τελευταία από τις οχτώ θυγατέρες τους. Κάθε χρόνο τα τελευταία επτά χρόνια ένας δράκος από το Κόσι(Koshi) απήγαγε και καταβρόχθιζε μία από τις αδερφές και τώρα ήταν η σειρά της μικρότερης Κούσι-ίναντα-ίμε (Kushi-inada-hime).

Ο δράκος ήταν τόσο μεγάλος που το τεράστιο σώμα του κάλυπτε οχτώ λόφους και οχτώ πεδιάδες και δέντρα με βλάστηση φύτρωναν πάνω στην ράχη του. Είχε οχτώ δυνατές ουρές και οχτώ τερατώδη κεφάλια, το καθένα με μάτια κατακόκκινα, όπως τα χειμερινά κόκκινα κεράσια. Κανένας θνητός δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τέτοιο πλάσμα, αλλά ο Σούσα-νο-ουο ήταν πολλά περισσότερα από ένας απλός θνητός. Ο ήρωας ζήτησε από το ζευγάρι να τους δώσουν την κόρη τους για γυναίκα του και εκείνος θα τους απάλλασσε από το μαρτύριο τους. Μόλις δέχτηκαν έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο του.

Αφού μεταμόρφωσε την κοπέλα σε χτένι και την έκρυψε στα μαλλιά του ζήτησε από τους γονείς της να ετοιμάσουν μια μεγάλη ποσότητα από σακέ(κρασί από ρύζι) και να το βάλουν σε οχτώ μεγάλες κανάτες. Ένα μεγάλο τείχος χτίσθηκε με οχτώ πύλες μία πίσω από κάθε κανάτα. Μόλις ετοιμάσθηκαν όλα ο ήρωας με τους γονείς της κοπέλας κρύφτηκαν περιμένοντας τον δράκο να εμφανισθεί. Καθώς περίμεναν με ανυπομονησία το μεθυστικό άρωμα του κρασιού λειτούργησε σαν δόλωμα οδηγώντας το δράκο να περάσει το κάθε κεφάλι του μέσα από μία πύλη και να κατευθυνθεί προς τις κανάτες. Τόσο καλό ήταν το κρασί που το ήπιε όλο με αποτέλεσμα να ζαλιστεί και να πέσει για ύπνο.

Μη χάνοντας καθόλου χρόνο ξεπήδησε από την κρυψώνα του και με το σπαθί του το τρομερό Σκάιουορντ(skyward) έκοψε το τέρας ενώ ήταν σε κώμα σε μυριάδες κομμάτια μετατρέποντας τα νερά του ποταμού, κόκκινα από το πηχτό αίμα του δράκου.

Έτσι έλιξε η κυριαρχία του δράκου Κόσι και ξεκίνησε του Σούσα-νο-ουο στο Ιζούμομε με την καινούρια του γυναίκα και με καινούριο σπαθί. Καθώς μέσα σε μία από τις ουρές του δράκου ανακάλυψε ένα πανέμορφο δίκοπο σπαθί το Κούσα-νάγκι-νο-τάκι(Kusa–nagi–no–tachi) ή πιο απλά δρακόσπαθο, που το έδωσε στην αδερφή του και θεά του ήλιου.

Το σχέδιο του Kunisada μας δείχνει την θρυλική Tai–shin να περνά πάνω από τον ωκεανό στην πλάτη ενός λευκού δράκοντα.

Πολύ διαφορετικός από τον δράκο Κόσι, αλλά όχι λιγότερο εξωτικός στην εμφάνιση , είναι ο Άι ρίο ή αλλιώς πουλί δράκος. Υπάρχουν πολλές αναπαραστάσεις του πλάσματος αυτού στο μοναστήρι Τσι-ον-ιν(Chi–on–in) στο Κυότο(Kyoto). Το πλάσμα αυτό αναπαρίσταται με φτερωτό σώμα και ουρά, γαμψά νύχια πουλιού, αλλά ατόφιο το κεφάλι με τα μουστάκια του δράκου. Η μεταμόρφωση των δράκων σε πουλιά είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην

Ιαπωνία καθώς ο δράκος πουλί είναι η τελευταία και πιο τέλεια μορφή του δράκου. Αυτό εξηγείται καθώς ο δράκοντας είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σύμβολο του αέρα.

Στην επαρχία Γιάμα-σίρο(Yama–shiro) κοντά στο Κυότο(Kyoto) βρίσκεται μια εξαιρετικά μεγάλη πηγή με το όνομα Ουκισίμα(Ukisima). Τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες τα παιδιά κολυμπούν στα ρηχά γιατί ξέρουν πως στα άπατα βάθη είναι η περιοχή ενός μεγάλου άσπρου δράκου με κατάλευκα γυαλιστερά λέπια.

Το πλάσμα αυτό είναι πηγή κακού και απόγνωσης στο ντόπιο πληθυσμό, γιατί κάθε 50 χρόνια παίρνει την μορφή ενός χρυσού πουλιού, που το τραγούδι του φέρνει λύπη και μοιάζει με το ουρλιαχτό του λύκου. Η εμφάνιση του δράκου αυτού ή το άκουσμα του τραγουδιού του είναι προμήνυμα για μια εποχή καταστροφών και

επιδημιών κατά την οποία πολλοί πεθαίνουν. Ο δράκος αυτός λέγεται πως είχε εμφανιστεί τον Απρίλιο του 1834 όπου είχαν ξεσπάσει επιδημίες και πείνα μάστιζε την περιοχή λίγο αργότερα. Τα φτερά του μπορεί να είναι χρυσά και γυαλιστερά αλλά δεν σε ξεγελούν καθώς το τραγούδι του θα προδίδει την πραγματική φύση του, αυτή του αγγελιοφόρου των άσχημων οιωνών.

Παρά την δύναμη τους που συνήθως είναι θεϊκή, οι δράκοντες έχουν και αυτοί εχθρούς. Ανάμεσα στους πιο ενοχλητικούς είναι τα πνεύματα αλεπούδες που κουβαλάν δαιμονικά αντικείμενα για να είναι σίγουρα πως δεν θα τους επιτεθούν οι δράκοι. Τα πνεύματα αλεπούδες συχνά βασανίζουν και τους ανθρώπους. Ζούνε 1,000 χρόνια και στην ενηλικίωση τους γίνονται αφέντες τις μεταμφίεσης. Αλλά αν κάποιο πνεύμα αλεπού μεταμφιεστεί σε άνθρωπο δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις καθώς βρίσκονται πάντα δίπλα σε κάποια λίμνη και η αντανάκλαση τους σε αυτή δείχνει τη πραγματική τους μορφή, αυτή μιας αλεπούς.

Όπως προδίδει και το όνομα τους μπορούν να μεταμορφωθούν και σε κανονικές αλεπούδες. Αλλά μπορείς να τις αναγνωρίσεις καθώς κίτρινες γλώσσες φωτιάς καίνε πάνω από το κεφάλι τους. Μόνο όταν ζήσουν 1.000 χρόνια στη γη χάνουν την δαιμονική τους φύση. Το τρίχωμα τους γίνεται μεταξένιο λευκό ή χρυσό αποκτούν εννιά ουρές και πηγαίνουν στον παράδεισο.

Σε ένα άρθρο στο περιοδικό Scientific American, το οποίο χρονολογείται από το 1916 J. O’Malley Irwin υποστηρίζει πως η μακρόχρονη ανατολίτικη πίστη και παράδοση στους Κινέζικους και Ιαπωνικούς Δράκους, μπορεί να υπάρχει από ευρήματα δεινοσαύρων που ανακαλύφθηκαν πολύ νωρίς, όπως αυτά του Morosaurus που ανακάλυψαν το 1915 από τον Irwin και την γυναίκα του, καθώς εξερευνούσαν μια μεγάλη σπηλιά ονόματι Σιεν Καν Τζου(Shen K’an Tzu) στα παράλια του ποταμού Ιάνγκτζε (Yangtze) κοντά στο Ίτσανγκ Γφορτζ(Ichang Gorge).

Η αμερικανίδα επιστήμονας Δρ. Καρλ Σάγκαν(Dr.Carl Sagan) προχώρισε την θεωρία των δράκων ένα βήμα πιο κάτω υποστηρίζοντας στο βιβλίο της The Dragons of Eden πως οι μύθοι και οι θρύλοι που είναι βασισμένοι στους δράκοντες, προέρχονται από την μνήμη των πρώτων θηλαστικών που είχαν έρθει σε επαφή με τους απόγονους των τεράστιων ερπετών του παρελθόντος.

Δεν υπάρχει πάντως αμφιβολία πως κάποια είδη δεινοσαύρων έχουν πολλές ομοιότητες με τους δράκοντες. Υπάρχει ακόμα μία θεωρία που υποστηρίζει πως οι δράκοντες τις ανατολής έχουν εμπνευστεί από πραγματικά πλάσματα όπως ένα σπάνιο είδος θαλάσσιου πλάσματος που μοιάζει τόσο με χέλι όσο και με δράκο.

Ο Δράκος στον Κινέζικο πολιτισμό

Δράκος στη Δύση και στην Ανατολή

Κάθε λαός  έχει τις παραδώσεις του, τα ήθη και τα έθιμα του και φυσικά τους μύθους του. Μέσα από αυτά ξεπηδούν πλάσματα φανταστικά και μαγικά, με υπερφυσικές ιδιότητες και μοναδική μορφή. Πολλά από αυτά τα όντα τα συναντάμε σε διαφορετικούς λαούς παρότι βρίσκονται μίλια μακριά, με κάποιες προσαρμογές ανά περιοχή. Ο μονόκερως, ο φοίνικας, ο μανδαγώρας και άλλα εμφανίζονται συχνά σε ιστορίες ανά τον κόσμο.

Υπάρχει όμως ένα μοναδικό πλάσμα που έχει εξάψει την φαντασία των λαών όσο κανένα άλλο. Το άκουσμα του προκαλεί δέος και τρόμο στις καρδιές των ανθρώπων ενώ έχουν γραφτεί αναρίθμητες ιστορίες που το περιγράφουν. Δεν είναι άλλο από τον θρυλικό δράκοντα.

Στο άκουσμα αυτής της λέξης μας έρχονται στο νου σκέψεις πέρα από το μυθικό πλάσμα. Είναι μία λέξη που της έχουμε αποδώσει πολλές έννοιες, είτε αυτούσια είτε στα παράγωγα της. άλλες φορές με θετική και άλλες με αρνητική απόδοση.

Δράκος αποκαλείται ένας εγκληματίας αλλά και ένας μεγάλος στρατηγός. Δρακόντεια είναι τα αυστηρά μέτρα κ αποφάσεις, δρακοντιά είναι είδος φυτού ενώ δράκαινα λέμε την πολύ σκληρή γυναίκα. Οι περισσότερες έννοιες που χαρακτηρίζουν τις παραπάνω λέξεις έχουν να κάνουν με την φύση της συμπεριφοράς που έχουν αποδοθεί και στο μυθικό πλάσμα. Την αγριότητα, την επιθετική συμπεριφορά, την μεγαλοπρέπεια και τον όλεθρο που ο δράκος μπορεί να προκαλέσει στον κόσμο των ανθρώπων.

Στα μάτια των αφηγητών και των παραμυθάδων της δύσης, ο δράκος είναι η ίδια ενσάρκωση του κακού και του χάους. Στα μάτια της εκκλησίας ο δαίμονας ή το τέρας που νικάει ο Άγιος Γεώργιος. Στον μεσαίωνα αλλά και αργότερα στα χρόνια της αναγέννησης, ήταν πολύ δημοφιλείς οι ιστορίες με γενναίους ιππότες που αντιμετώπιζαν πελώριους δράκους που είτε τους νικούσαν είτε θυσιάζονταν για να τον πάρουν μαζί τους, με απώτερο σκοπό να σώσουν την όμορφη δεσποσύνη, την περιοχή, ή και ολόκληρο το βασίλειο ανάλογα την περίσταση. Η δυτική μυθολογία σπάνια είχε χώρο για δράκοντες με καλές προθέσεις ή με νοημοσύνη. Δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα αποτρόπαιο δε, εντυπωσιακό μεν ζώο.

Υπάρχει όμως και αντίλογος. Στις χώρες τιη ανατολής και κυρίως στην Κίνα ο δράκος έχει τελείως διαφορετική υπόσταση. Ο κινέζικος δράκοντας συμβολίζει τη δύναμη και τη χάρη, το θάρρος και την ανδρεία, τον ηρωισμό και την υπομονή, την ευγένεια και την θεότητα. Στην ουσία πρόκειται για μια ενεργητική αποφασιστική και ευφυή δύναμη που αντιπροσωπεύει όσα ακριβώς δεν υπάρχουν στην εικόνα του δράκου της δύσης.: την ομορφιά , την σοφία και την καλοσύνη. Για τους κατοίκους της ανατολής οι δράκοντες μοιάζουν και λατρεύονται ως άγγελοι σε σημείο να υπάρχουν πάρα πολλά ιερά αφιερωμένα σε αυτούς. Κάποια από τα ιερά αυτά, ο ναός του μαύρου δράκου και το περίφημο νησί του ναού στην Ιαπωνία, υπήρξαν τόποι προσκυνήματος και διατηρούνται ακόμα και στις μέρες μας σαν αξιοθαύμαστα μνημεία του πολιτισμού της ανατολής.

Για να καταλάβουμε ακόμα περισσότερο πόσο επηρεασμένος είναι από το πλάσμα αυτό ο λαός προς Κίνας και πόσο βαθιά είναι η πίστη του, αρκεί να ανατρέξουμε σε ορισμένους μύθους που περιβάλουν τον δράκοντα αλλά και γεγονότα.

Ο δράκος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το υγρό στοιχείο σε όλες του τις μορφές. Κάθε πηγή κάθε ποτάμι και λίμνη, έλος και θάλασσα κρύβει μέσα του ένα δράκο-πνεύμα. Όσο πιο μεγάλο το ποτάμι και η λίμνη τόσο μεγαλύτερος και ο δράκος. Μάλιστα σύμφωνα με την κινέζικη μυθολογία ο δράκος που ελέγχει τον κίτρινο ποταμό, που είναι και ο μεγαλύτερος και ζωοποιός προς Κίνας, είναι αυτός που παρέδωσε στο θρυλικό αυτοκράτορα Φου Σι το κινέζικο αλφάβητο.

Φυσικά εκτός από κάτοικοι των υδάτινων στοιχείων οι δράκοι είναι και ελεγκτές τους. Μπορούν κατά βούληση να τους πλημμυρίσουν ή να τους στερέψουν. Κατέχουν ακόμα τη δύναμη να ελέγχουν τα καιρικά φαινόμενα. Είναι υπεύθυνοι για τις βροχοπτώσεις, για την ξηρασία ή την δημιουργία καταιγίδων. Μια ξαφνική νεροποντή είναι σίγουρα η οργή κάποιου δράκου που προκάλεσε κάποιος ασεβής ή και αφελής θνητός.

Η σχέση των ανυπέρβλητων αυτών δράκων με τα στοιχεία της φύσης δεν σταματάει στον έλεγχο των υδάτων. Οι κινήσεις του πρώτου δράκου –βασιλιά των δράκων- ελέγχουν την ίδια τη ζωή. Το περπάτημα του, ο ύπνος και η αναπνοή του καθορίζουν, την νύχτα, την ημέρα την εποχή και τον καιρό.

Αυτοί είναι οι Δράκοι

Στην κινέζικη μυθολογία και δεισιδαιμονία όλοι οι μονοί αριθμοί συμβολίζουν πράγματα και έχουν πολλαπλές έννοιες. Κάθε αριθμός για παράδειγμα συμβολίζεται με κάποιο χρώμα, και εμφανίζεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο αριθμός 9(εννιά) και τα πολλαπλάσια του. Είναι ο μεγαλύτερος μονός αριθμός και θεωρείται ιερός και τυχερός. Τον συναντάμε συχνά στην τέχνη, στην αρχιτεκτονική και στην καθημερινή ζωή σε ότι έχει να κάνει με το ιερό και το θεϊκό. Επόμενο είναι να τον συναντάμε στην μυθολογία που περιβάλει προς δράκους και να συνυπάρχει με τον αριθμό 5 (πέντε) που θεωρείται βασιλικός αριθμός.

Εννιά είναι και οι βασικοί τύποι του κινέζικου δράκου, εννιά είναι οι πιο γνωστοί δράκοι, γιοι του πρώτου δράκου. Από τα χαρακτηριστικά εννιά ζώων δημιουργείται η μορφή των πιο συνηθισμένων δράκων ενώ οι φολίδες στο δέρμα προς είναι 117(9χ13) δηλαδή πολλαπλάσια του εννιά.. Οι αριθμοί αυτοί, το εννιά σε ότι αφορά το θεϊκό και το πέντε σε ότι έχει σχέση με το βασιλικό συνδυάζονται και θα δούμε να επαναλαμβάνονται στους δράκους αλλά και στα ανάκτορα των βασιλιάδων.

Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη δράκων ο καθένας με ξεχωριστές δυνάμεις και ιδιότητες. Οι αρχαίοι κάτοικοι τηςς ανατολής εφάρμοσαν δύο βασικούς τρόπους διάκρισης ανάμεσα στα είδη των δρακόντων, που τους βεβαιώνουν και οι βουδιστές δεν είναι λιγότεροι από τα ψάρια των θαλασσών. Σύμφωνα με τον πρώτο τρόπο διάκρισης υπάρχουν εννέα βασικοί τύποι δράκοντα.

1. Οι δράκοι του παραδείσου(εικ.) που προστατεύουν και υποστηρίζουν τον οίκο των θεών και των βασιλιάδων.
2. Οι πνευματικοί δράκοι που δημιουργούν τον άνεμο και την βροχή προς όφελος της ανθρωπότητας.
3. Οι δράκοι των κριμένων θησαυρών που είναι φύλακες του κρυμμένου πλούτου.
4. Οι γήινοι δράκοι που φωλιάζουν στις θάλασσες και τα ποτάμια και ελέγχουν τα νερά τους.
5. Ο φτερωτός δράκος(εικ.)
6. Ο κερασφόρος δράκος
7. Ο κίτρινος δράκος που αναδύθηκε μέσα από το νερό και παρέδωσε στους Κινέζους μέσο του αυτοκράτορα Φου Σι το κινέζικο αλφάβητο
8. ο αρχέγονος δράκος τη μορφή του οποίου μπορεί κανείς να συναντήσει σε αρχαία κινέζικα μπρούτζινα αντικείμενα.
9. ο βασιλιάς δράκος που ουσιαστικά αποτελείτε από τέσσερις δράκους όπου ο καθένας ελέγχει τις τέσσερις θάλασσες του κόσμου, στο βορά, στο νότο, στη δύση και στην ανατολή.

Ο δεύτερος τρόπος ταξινόμησης είναι πιο συνοπτικός και κατατάσσει προς δράκοντες σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες.

1. Ο Ουράνιος Δράκοντας (T’ien Lung), σύμφωνα με τουςς μύθους μεταφέρει στην πλάτη του και προστατεύει τα παλάτια των θεών. Δίχως αυτόν θα έπεφταν στη γη και θα κατέστρεφαν προς πολιτείες των ανθρώπων.
2. Ο Θεϊκός Δράκοντας (Shen Lung) είναι αυτος που δημιουργεί τους ανέμους και τις βροχές για να βοηθήσει την ανθρωπότητα
3. Ο Γήινος Δράκοντας (Ti Lung) είναι υπεύθυνος για την ροή των νερών που τρέχουν στα ποτάμια και τα ρυάκια στην επιφάνεια της γης.
4. Ο Υπόγειος Δράκοντας (Fu Tsang Lung) είναι υπεύθυνος για την φύλαξη υπόγειων θησαυρών που είναι απαγορευμένοι στους ανθρώπους.

Στις λαϊκές δοξασίες και παραδόσεις των Κινέζων, ο Γήινος και Ουράνιος δράκοντας είναι οι πιο σημαντικοί και είναι αυτοί που μεταμορφώνονται σε δράκοντες βασιλιάδες (Lung Wang). Οι δράκοντες βασιλιάδες θεωρούνται θεοί που κατοικούν στους τέσσερις ωκεανούς, φέρνουν τη βροχή και προστατεύουν τους ναυτικούς. Οι άνθρωποι τους φαντάζονται ως τετράποδα πλάσματα, με φολιδωτό φιδίσιο σώμα , κέρατα, γαμψά νύχια, και μεγάλα δαιμονικά μάτια. Αυτοί οι δράκοντες βασιλιάδες, τους οποίους οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ανάμεσα στις μορφές των σύννεφων, ήταν οι πιο σεβαστές μορφές στο κινέζικο πάνθεον.

Οι δράκοντες είναι οι κύριοι των βουνών και κατοικούν κοντά σε τάφους αλλά και μέσα στη θάλασσα ,πράγμα που τους προσδίδει και σχέση με τον Ποσειδώνα. Στην αρχαία Ελλάδα ο βασιλιάς της θάλασσας ήταν ένας, ενώ στην Ανατολή υπάρχουν πέντε τέτοιοι βασιλιάδες. Οι θαλάσσιοι αυτοί δράκοντες κατοικούν σε υπέρλαμπρα παλάτια στα βάθη των θαλασσών, που το καθένα λέγεται Κρυστάλλινο Ανάκτορο, και τρέφονται με οπάλια και μαργαριτάρια. Ένας από αυτούς βρίσκεται στο κέντρο, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και οι θέσεις τους είναι αυστηρά καθορισμένη. Σύμφωνα με την έρευνα του Μπόρχες:

Αν κάνουν να αλλάξουν θέση, τα βουνά γκρεμίζονται. Είναι θωρακισμένοι με μια πανοπλία από κίτρινες φολίδες και στις μουσούδες τους έχουν μουστάκια. Τα ποδιά τους είναι δασύτριχα όπως και η ουρά τους, το κούτελο τους προεξέχει πάνω από τα φλεγόμενα μάτια τους, τα αυτιά τους είναι μικρά και παχιά, τα στόματα τους χάσκουν ορθάνοιχτα, οι γλώσσες τους είναι μακριές και τα δόντια τους σουβλερά. Η ανάσα τους βράζει και ψήνει ένα ολόκληρο κοπάδι ψάρια. Μόλις βγαίνουν αυτοί οι δράκοντες στην επιφάνεια του ωκεανού, προκαλούν στροβίλους και τυφώνες. Όταν πετούν στον αέρα, σηκώνουν καταιγίδες που αρπάζουν τις στέγες των σπιτιών από ολόκληρες πολιτείες και πλημμυρίζουν την ύπαιθρο. Οι Δράκοντες-Βασιλείς είναι αθάνατοι και μπορούν να επικοινωνούν χωρίς τη βοήθεια λέξεων, όση απόσταση και αν έχουν μεταξύ τους. Στη διάρκεια του τρίτου μήνα του χρόνου, υποβάλουν την ετήσια αναφορά τους στους ουρανούς.

Υπάρχουν και κάποιοι εξίσου γνωστοί αλλά μοναδικοί ή και μεμονωμένοι δράκοι., όπως ο άστεγος δράκος (li) που ζει στον ωκεανό και ο καλυμμένος με λέπια και παράξενα σημάδια (chiao) που φωλιάζει στα βουνά.

Η πιο τυπική μορφή δράκου είναι αυτή του κερασφόρου (lung) και σχηματίζεται με τον συνδυασμό εννιά ζώων. Τα κύρια χαρακτηριστικά του τύπου αυτού περιλαμβάνουν, το κεφάλι της καμήλας, τα μάτια του δαίμονα, τα αυτιά του ταύρου, τα κέρατα του ελαφιού(κατά άλλους του αγριοκάτσικου), το λαιμό του φιδιού, τα πέλματα της τίγρης, τα νύχια του αετού και τις 117 φολίδες του κυπρίνου(εικ.). Δεν του απονέμονται όμως μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των ζώων αυτών αλλά και τα πνευματικά χαρακτηριστικά αυτών σε συνδυασμό με τις ξεχωριστές τους ιδιότητες.

Οι δράκοι τις κινέζικης μυθολογίας σαν πνευματικά πλάσματα είχαν και υπερφυσικές ικανότητες. Μπορούσαν να αναπτυχθούν ώστε να καλύψουν ολόκληρο το σύμπαν, αλλά να γίνουν και μικροσκοπικοί σαν μια κάμπια. Μπορούσαν να αλλάξουν το χρώμα του δέρματος τους και να το προσαρμόζουν στο περιβάλλον. Μπορούσαν να αλλάξουν κατά βούληση την μορφή τους ώστε να μεταμορφώνονται σε ότι επιθυμούσαν. Είχαν την δυνατότητα να πετούν χωρίς την βοήθεια φτερών, αν και σε κάποιους αποδίδονταν περισσότερο για συμβολικούς σκοπούς, και όχι τόσο χρηστικούς. Σαν κυρίαρχοι των υδάτων ήταν εξαίρετοι κολυμβητές και οι περισσότεροι κατείχαν την γνώση της μαγείας. Σε κάποιες αναπαραστάσεις εμφανίζονται οι δράκοντες να κρατάνε είτε στα νύχια τους είτε στο στόμα τους ένα πετράδι ή πιο συχνά ένα μαργαριτάρι. Λέγεται πώς σε αυτό κρύβεται όλη η ενέργεια του δράκου και όποιος καταφέρει και το αποσπάσει μπορεί να ελέγχει το τρομερό αυτό πλάσμα.

Χάρη στην ιδιότητα που είχαν να αλλάζουν την μορφή τους σε όποιο πλάσμα επιθυμούσαν ζευγάρωναν με διάφορα πλάσματα των οποίων οι απόγονοι είχαν ένα κομμάτι από τη θεϊκή υπόσταση τους. Με τον ίδιο τρόπο τιμούσαν και τις πιο όμορφες και νέες κοπέλες των ανθρώπων. Σύμφωνα με τους θρύλους πολλοί αυτοκράτορες που είχαν τον δράκο για έμβλημα τους θεωρείτο πως ήταν και απόγονοι κάποιου από αυτους. Η σοφία, η δύναμη, η ανδρεία και η αρετή τους προερχόταν από αυτόν ακριβώς τον λόγο. Άλλωστε τα παιδιά του δράκοντα δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι λιγότερο από βασιλείς η γενναίοι υπερασπιστές του καλού.

Μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την άμεση σχέση του δράκοντα με τον κινέζικο λαό παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο τον απεικόνιζαν στην καθημερινότητα προς.

Είναι εκπληκτική η εξής λεπτομέρεια: ο δράκος στις τάξεις του λαού απεικονιζόταν με τέσσερα νύχια και μόνο στα ανάκτορα τον βλέπαμε να έχει πέντε. Αυτό γινόταν για να ξεχωρίζουν οι ανώτερες τάξεις από τις κατώτερες. Το εντυπωσιακό είναι πως η τιμωρία κάποιου από τις κατώτερες τάξεις που απεικόνιζε το δράκο με πέντε δάχτυλα ήταν ο θάνατος. Αυτό ήταν μοναδικό προνόμιο του αυτοκράτορα.

Οι Τέσσερις Δράκοι

Ένα Κινέζικο Παραμύθι

Μια φορά κι ένα καιρό δεν υπήρχαν ούτε ποτάμια, ούτε λίμνες πάνω στη γη, αλλά μόνο η Ανατολική Θάλασσα όπου ζούσαν τέσσερις δράκοι: ο Μακρύς Δράκος, ο Κίτρινος Δράκος, ο Μαύρος Δράκος και ο Μαργαριταρένιος Δράκος.

Μια μέρα οι τέσσερις δράκοι πετούσαν στον ουρανό και κατευθύνονταν προς τη στεριά. Ανέβαιναν πολύ ψηλά, έκαναν βουτιές στον αέρα και έπαιζαν κρυφτό μέσα στα σύννεφα.

<<Ελάτε εδώ γρήγορα!!!>> φώναξε ξαφνικά ο Μαργαριταρένιος Δράκος.

<<Τι συμβαίνει;>> ρώτησαν οι άλλοι τρεις κοιτάζοντας κάτω, προς τα εκεί που τους έδειξε ο Μαργαριταρένιος Δράκος. Κάτω στη γη αντίκρισαν ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που έκαιγαν λιβάνια κι έκαναν προσφορές με φρούτα και γλυκίσματα. Όλοι τους προσεύχονταν! Μια γυναίκα με κάτασπρα μαλλιά και ένα κοκαλιάρικο αγοράκι στην πλάτη της ήταν γονατισμένη στο έδαφος και μουρμούριζε:

<<Σε παρακαλώ, Ουράνιε Πατερά, στείλε μας γρήγορα βροχή για να μπορέσουμε να δώσουμε λίγο ρύζι στα παιδιά μας>>.

Η αλήθεια ήταν πως είχε να βρέξει πάρα πολύ καιρό. Οι σοδειές είχαν μαραθεί, το χορτάρι και τα λιβάδια είχαν κιτρινίσει από τον καυτό ήλιο.

<<Πόσο φτωχοί είναι αυτοί οι άνθρωποι!>> είπε ο Κίτρινος Δράκος. <<Κι αν δεν βρέξει, σύντομα κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα>>.

Ο Μακρύς Δράκος κούνησε το κεφάλι του. Μετά είπε: <<Aς πάμε στον Αυτοκράτορα Σεπτό του Αχάτη να τον παρακαλέσουμε να βρέξει>>.

Και λέγοντας αυτό πέταξε στα σύννεφα. Οι υπόλοιποι τον ακολούθησαν κι άρχισαν να πετούν όλοι μαζί προς το Ουράνιο Παλάτι.

Ο Αυτοκράτορας Σεπτός του αχάτη που ήταν υπεύθυνος για όλα όσα συνέβαιναν στον ουρανό, στη γη και στη θάλασσα, ήταν πανίσχυρος. Και δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος όταν είδε τους δράκους να πετούν βιαστικά προς το μέρος του.

<<Γιατί έρχεστε εδώ αντί να βρίσκεστε κοντά στη θάλασσα και να συμπεριφέρεστε όπως πρέπει;>> τους ρώτησε.

Ο Μακρύς δράκος έκανε ένα βήμα μπροστά και είπε:

<<Οι σοδειές στη γη έχουν ξεραθεί και χάνονται, Μεγαλειότατε. Σε παρακαλώ να ρίξεις όσο γίνετε πιο γρήγορα βροχή στον κόσμο>>.

Ο Αυτοκράτορας, που εκείνη την ώρα απολάμβανε το τραγούδι των νεράιδων, προσποιήθηκε ότι συμφώνησε μαζί προς.

<<Εντάξει. Πηγαίνετε πίσω κι εγώ θα στείλω αύριο μια βροχή>>.

<<Ευχαριστούμε, Μεγαλειότατε!>> είπαν οι τέσσερις δράκοι με μια φωνή και γύρισαν πίσω ευτυχισμένοι.

Αλλά πέρασαν δέκα ολόκληρες μέρες χωρίς να πέσει ούτε μια σταγόνα βροχής στη γη.

Οι άνθρωποι υπέφεραν, κάποιοι άρχισαν να τρώνε φλούδες δέντρων, κάποιοι έτρωγαν τις ρίζες από τα χόρτα και κάποιοι άλλοι αναγκάζονταν να τρώνε χώμα επειδή δεν εύρισκαν ούτε φλούδες δέντρων, ούτε χορτάρια.

Βλέποντας αυτή την κατάσταση οι τέσσερις δράκοι λυπήθηκαν πολύ, γιατί ήξεραν ότι ο Αυτοκράτορας ενδιαφερόταν περισσότερο για τις απολαύσεις του παρά για εκείνους τους ανθρώπους. Έτσι έπρεπε να βασιστούν μόνο στον εαυτό τους για να γλιτώσουν τους ανθρώπους από τα βάσανα τους. Αλλά πως;

Κοιτάζοντας την απέραντη θάλασσα, ο Μακρύς Δράκος δήλωσε στους άλους τρεις πως είχε μια ιδέα.

<<Τι είναι; Πες το γρήγορα!>> απαίτησαν να μάθουν οι άλλοι.

<<Κοιτάξτε. Δεν νομίζετε κι έσεις πως η θάλασσα έχει πάρα πολύ νερό; Θα το πετάξουμε στον ουρανό και αυτό θα πέσει στη γη σαν βροχή και θα σώσει τους ανθρώπους και τι σοδιές τους>>.

<<Καλή ιδέα!>> είπαν οι άλλοι χειροκροτώντας.

<<Αλλά>> είπε ο Μακρύς Δράκος μετά από πολύ σκέψη <<πρέπει να ξέρετε ότι θα κατηγορηθούμε αν ο Αυτοκράτορας μάθει για αυτό>>.

<<Θα κάνω οτιδήποτε για να σώσω προς ανθρώπους >>. Είπε ο Κίτρινος Δράκος αποφασιστικά.

<<Ας αρχίσουμε. Και δεν πρόκειται να μετανιώσουμε ποτέ>>. Φώναξαν ο Μαύρος και ο Μαργαριταρένιος Δράκος, που ήθελαν κι αυτοί να βοηθήσουν τους ανθρώπους.

Κατευθύνθηκαν προς την θάλασσα, μάζεψαν νερό στο στόμα τους και πέταξαν ψηλά στον ουρανό για να το ρίξουν στη γη. Οι τέσσερις δράκοι έκαναν το δρομολόγιο αυτό πολλές φορές. Σε λίγο το θαλασσινό νερό άρχισε να πέφτει στη γη σαν βροχή.

<<Βρέχει! Βρέχει!>>

<<Οι σοδιές θα σωθούν!>>

Οι άνθρωποι άρχισαν να φωνάζουν και να κλαίνε από τη χαρά τους. Το σιτάρι άρχισε να σηκώνετε από το έδαφος και το χορτάρι άρχισε να πρασινίζει.

Όταν ο θεός της θάλασσας το είδε αυτό ειδοποίησε τον αυτοκράτορα.

<<Πως τολμούν οι τέσσερις δράκοι να φέρνουν βροχή χωρίς την έγκριση μου!>>Είπε ο Αυτοκράτορας και διέταξε τους ουράνιους στρατηγούς του και τα στρατεύματα τους να συλλάβουν τους τέσσερις δράκους. Οι τέσσερις δράκοι που ήταν πολύ λίγοι να αντισταθούν απέναντι σε τόσο στρατό, αιχμαλωτίστηκαν πολύ γρήγορα και οδηγήθηκαν στο ουράνιο παλάτι.

<<Πήγαινε και φέρε μου τέσσερα βουνά για να τους πλακώσουμε, έτσι ώστε να μην μπορούν πια να ξεφύγουν!>> διέταξε ο Αυτοκράτορας τον θεό των βουνών.

Ο θεός των βουνών χρησιμοποίησε την μαγική του δύναμη, κάλεσε τον άνεμο και τα τέσσερα βουνά έφτασαν πετώντας και πλάκωσαν τους τέσσερις δράκους.

Αλλά και μέσα στη φυλακή τους οι τέσσερις δράκοι ποτέ δεν μετάνιωσαν για την πράξη τους. Κι επειδή ήταν αποφασισμένοι να φέρονται για πάντα καλά στους ανθρώπους, μεταμορφώθηκαν σε τέσσερις ποταμούς που κατέβαιναν από τα ψηλά βουνά και διέσχιζαν την χώρα, για να μην έχουν πια ανάγκη οι άνθρωποι μόνο τις βροχές. Ο Χειλονγκτζιάν, ο Μαύρος Δράκος στο μακρινό Βορρά, ο Χουανγκέ, ο Κίτρινος Δράκος στην κεντρική Κίνα, ο Τσάνγκγιανγκ (που λέγεται και Γιανγκτζέ, ή μακρύ ποτάμι) νοτιότερα και ο Ζουγιάνγκ ο Μαργαριταρένιος Δράκος στις εσχατιές του Νότου.

Οι Εννέα δράκοι

Ίσως οι πιο γνωστοί από όλους τους υπόλοιπους συγκενείς τους, οι πιο λατρεμένοι και πιο διαδεδομένοι είναι οι Εννιά Δράκοι. Σύμφωνα με τον μύθο είναι παιδιά του πρώτου, αρχέγονου Δράκοντα και στον καθένα αποδίδεται μια ισχυρή προσωπικότητα. Οι μορφές αυτών των δράκων αναπαριστούνται σε συγκεκριμένα αντικείμενα και περιπτώσεις ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθενός, Όσο αφορά τα ονόματα τους, το χαρακτήρα και τις ιδιότητες τους, υπάρχουν διαφωνίες αλλά οι συνηθέστερες είναι οι εξής:

1. YAZI ο πολεμοχαρής. Του αρέσει ο ήχος της μάχης, είναι ατρόμητος και εξαιρετικός πολεμιστής. Τον βρίσκουμε ανάγλυφο στις λαβές των σπαθιών και των μαχαιριών.
2. CHIWEN CHIWEN με το διάτρητο βλέμμα που μπορεί και παρακολουθεί τα γεγονότα πέρα από τον ορίζοντα. Είναι πάντα σε επιφυλακή για όποιο κίνδυνο προκύψει για αυτό τα αγάλματα του κοσμούν τους ψιλότερους πύργους των ναών και των παλατιών(εικ.).
3. BAXIA BAXIA λάτρης του υγρού στοιχείου. Είναι εξαιρετικός κολυμβητής και τον βρίσκουμε όπου υπάρχει νερό. Στις αψίδες γεφυρών και στις προβλήτες.
4. PULAO PULAO όταν ο δράκος προς βρυχάται ακόμα και τα πιο άγρια θηρία τρέχουν φοβισμένα στις φωλιές τους. Στο πέρασμα του γίνετε από όλους αντιληπτός από την τρομερή φωνή του. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο κατάλληλο μέρος για να τον συναντήσουμε από τις καμπάνες και τα γκονγκ(εικ.).
5. BIXI BIXI ο πιο μεγαλόσωμος και δυνατός από όλους τους δράκοντες. Η δύναμη του είναι τόση που μπορεί και κρατάει προς ώμους του ολόκληρους ναούς. Εκεί τον βρίσκουμε άλλωστε, στις βάσεις μεγάλων μνημείων.
6. QIUNIU QIUNIOU ο φιλότεχνος δράκοντας. Έχει ιδιαίτερη αγάπη στις τέχνες και περισσότερο στη μουσική για αυτό η μορφή του κοσμεί κυρίως μουσικά όργανα.
7. JIAOTU JIAOTU ο φύλακας. Το στόμα του είναι σφραγισμένο σαν μύδι και τίποτα δεν περνάει χωρίς την θέληση του. Για το λόγο αυτό θα τον δούμε σκαλισμένο πάνω σε πόρτες. Κατά άλλους είναι γνωστός ταραχοποιός και καβγατζής και κοσμεί τις πόρτες φυλακών.
8. SUANMI SUANMI ο οποίος λατρεύει την φωτιά. Όταν διασχίζει ψηλά τον ουρανό την νύχτα πολλοί τον μπερδεύουν με αστέρι που πέφτει, καθώς από το στόμα του βγαίνουν πύρινες γλώσσες. Αγαπάει τα ζεστά μέρη για αυτό θα τον δούμε να αγκαλιάζει την φωτιά στα καντήλια και στα θυμιατήρια.
9. HAOXIAN ο παράτολμος και ατρόμητος δράκοντας. Του αρέσει η δράση και η περιπέτεια, να βρίσκεται πάντα στην κόψη του ξυραφιού. Όπου υπάρχει κύνδινος εκεί θα βρούμε και τον HAOXIAN. Στι μαρκίζες των παλατιών.

Εκτός από αυτά τα σημεία που συναντάμε τους εννιά γιους του μεγάλου Δράκοντα, ο δράκος είναι μια πολυαγαπημένη μορφή και τον συναντάμε σε κάθε είδος στην λαική τέχνη της Κίνας. Τον βρίσκουμε στα κεραμικά, στα ύφασμα, στη ζωγραφική, στα γλυπτά και ανάγλυφα στην μεταλλουργία, σχεδόν παντού. Τόσο σε είδη καθημερινής χρήσης όσο και σε είδη πολυτελείας(εικ.), με τον ανάλογο τρόπο σε κάθε περίπτωση.

Ο Δράκος και ο Φοίνικας

Ο Δράκος και ο φοίνικας είναι τα κύρια μοτίβα διακόσμησης των σπιτιών, του ρουχισμού και των αντικειμένων καθημερινής χρήσης στο βασιλικό ανάκτορο. Η αίθουσα του θρόνου υποστηρίζεται από κολώνες που είναι τυλιγμένοι γύρω από αυτές χρυσοί δράκοι, η κεντρική είσοδος με τα μαρμάρινα πατήματα, είναι πλακόστρωτη με τεράστιες πλάκες σκαλισμένες με ανάγλυφους δράκους και φοίνικες(εικ.) και υπάρχουν και τοίχοι με από πλακάκια με δράκους σε φανταχτερά χρώματα. Τα ονόματα στην κινέζικη γλώσσα για σχεδόν ότι έχει σχέση με τον αυτοκράτορα ή την αυτοκράτειρα συνοδεύονται από το επίθετο δράκος ή φοίνικας. Το ¨κάθισμα του δράκου¨ για τον θρόνο, ¨η ρόμπα του δράκου¨ για τα βασιλικά επίσημα ρούχα(εικ.), ¨το κρεβάτι του δράκου¨ για τον ύπνο του, ¨η άμαξα του φοίνικα¨, ¨ο θόλος του φοίνικα¨ πάνω από τον θρόνο και ένα σωρό άλλα χρησιμοποιούνται για παρόμοιες καταστάσεις. Η εθνική σημαία της Κίνας υπό την δυναστεία του Qing είχε ως έμβλημα ένα γιγάντιο δράκο. Τα νεότερα γραμματόσημα της Κίνας τα αποκαλούσαν δρακοκεφαλές επειδή είχαν χεδιασμένο έναν δράκο. Ακόμα και σήμερα, ο δράκος υιοθετείται ως σύμβολο από πολλές κινέζικες εκθέσεις στο εξωτερικό αλλά χρησημοποιήτε και στα εξώφυλλα από ξένους εκδοτικούς οίκους που γράφουν για κινέζικα βιβλία. ¨Ο Γιγάντιος Δράκος της ανατολής¨ έχει γίνει το παρατσούκλι της χώρας.

Η πίστη στο δράκο, και σχέδια της απεικόνισης του φανταστικού αυτού πλάσματος μπορούν να βρεθούν ακόμα και στις πρωτόγονες κοινωνίες όπου συγκεκριμένες προϊστορικές φυλές στην Κίνα υιοθέτησαν τον δράκο μαζί με άλλα τοτέμ ως σύμβολο και προστάτη θεό. Οι πιο πρόσφατες ανασκαφές έφεραν στο φως μπρούτζινα βάζα της δυναστείας του Yin διακοσμημένα με πρωταρχικά σκίτσα δράκων. Στους πρώτους μύθους της Κίνας περιγράφονται οι δράκοι ως θαυμαστά πλάσματα με λέπια ψαριού και μακριές γενειάδες. Με την πάροδο του χρόνου έγινε πιο εκλεπτυσμένος στο μυαλό των ανθρώπων με πιο καθαρά χαρακτηριστικά όπως η χαίτη του αλόγου και τα νύχια του αετού. Εν συντομία πήρε και άλλα χαρακτηριστικά ζώων μέχρι να φτάσει στη μορφή που τον βλέπουμε σήμερα.

Παρόμοιος και ο Φοίνικας υπάρχει σοτυς θρύλους και τα παραμύθια. Εξέχων ανάμεσα στα υπόλοιπα πτηνά έχει το κεφάλι χρυσού φασιανού, το ράμφος παπαγάλου, το σώμα αρσενικής πάπιας, τα φτερά του αετού, την ουρά παγωνιού, και τα πόδια γερανιού. Θαυμαστά όμορφο, κυβερνά στον κόσμο των πτηνών. Ο Φοίνικας είναι από τα φανταστικά πλάσματα που μπορεί να βρει κάποιος σε πολλές χώρες στον κόσμο με μικρές παραλλαγές.

Ο Δράκος και ο Φοίνικας χρησιμοποιούνται στην κλασική τέχνη και φιλολογία σαν μεταφορές για ενάρετους και ταλαντούχους ανθρώπους. Και τα δυο μαζί συμβολίζουν την ευτυχία και την αγάπη στον γάμο και ως σημαντικό μέρος της λαϊκής τέχνης, οι δρακόμορφες λάμπες, βάρκες και ο χορός του δράκου και του φοίνικα είναι ακόμη δημοφιλή κατά την διάρκεια των κινέζικων εκδηλώσεων.

Οι Αγώνες με Τις Βάρκες Δράκους

Το Ξύπνημα του Δράκου

του Shelagh Pierce

Οι αγώνες με τις βάρκες δράκους είναι σύμβολο της κινέζικης κουλτούρας και πνεύματος. Ως ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της χρονιάς για την Κίνα μπορούμε να το παρακολουθήσουμε σε όλο τον κόσμο όπου υπάρχουν κινέζικες συνοικίες. Η εμπειρία ενός αγώνα με τις βάρκες δράκους –είτε ως θεατής είτε ως συμμετέχων- είναι μια συναρπαστική γιορτή που μπορεί να την απολαύσει οποιοσδήποτε.

Θα παρακολουθήσουμε μεγάλες βάρκες, πολύχρωμες, με κεφάλια τρομακτικών δράκων στην πλώρη τους, μακριές ουρές, και φολιδωτά σώματα, να αναταράσσουν τα νερά. Θα δούμε άντρες, γυναίκες και παιδιά να αγκομαχούν και να ιδρώνουν καθώς αγωνίζονται για να περάσουν πρώτοι την γραμμή του τερματισμού. Θα ακούσουμε το πλήθος να ζητωκραυγάζει και να επευφημεί την αγαπημένη του ομάδα, καθώς τυμπανιστές χτυπούν δυνατά τα τύμπανα τους και φωνάζουν στους κωπηλάτες. Το γεγονός αυτό δεν έχει σκοπό να είναι ήσυχο και ήρεμο αλλά ενθουσιώδης και ηχηρό – μία γιορτή.

Το να παρακολουθείς έναν κινέζικο αγώνα με βάρκες δράκους την σημερινή εποχή, μπορείς μόνο να τον φανταστείς στα πρώτα του ξεκινήματα. Μια εποχή που οι προκαταλήψεις καθορίζανε την ζωή των ανθρώπων. Είναι γεγονός ότι οι αγώνες αυτοί ξεκίνησαν πριν από τουλάχιστον 2.000 χρόνια όταν μια ομάδα προληπτικών ανθρώπων πίστευαν ότι οι αγώνες με τις βάρκες θα έφερναν καλή και πλούσια σοδειά. Οι εορτασμοί γίνονταν το θερινό ηλιοστάσιο την εποχή του χρόνου που συνήθως συσχετιζόταν με την αρρώστια και τον θάνατο και που οι άνθρωποι αισθάνονταν πιο αδύνατοι ενάντια στις δυνάμεις της φύσης. Οι αγώνες έφτασαν να συμβολίζουν εξίσου τον αγώνα ενάντια στη φύση και την μάχη ενάντια σε επικίνδυνους εχθρούς.

Η τραγική ιστορία του Ch’u Yuan ολοκλήρωσε περαιτέρω τους αγώνες στις ζωές των κινέζων. Ο τέταρτος αιώνας π.χ. είναι γνωστός ως περίοδος των πολέμων των πολιτειών στην κινέζικη ιστορία. Ήταν μια εποχή όπου έγιναν πολλοί μεγάλοι πόλεμοι μεταξύ των φεουδαρχών. Πολλά βασίλεια είχαν κιόλας εξαφανιστεί, εκτός από το βασίλειο του Ch’u, που ήταν ένα από τα πιο ισχυρά βασίλεια που είχαν μείνει. O Ch’u Yuan ήταν ποιητής, υπουργός και συμβουλάτορας του βασιλιά του Ch’u – πραγματικά ένας αληθινός πατριώτης. Επειδή φοβόταν για το μέλλον του βασιλείου του και για να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε πήγε να συμβουλέψει τον βασιλιά. Προς έκπληξη του η συμβουλή του όχι μόνο δεν ακούστηκε αλλά τον εξορίσανε. Κατά την κατάρρευση του βασιλείου και λόγο της εξορίας του, ο Ch’u Yuan, από απόγνωση και πόνο, έπεσε στα νερά του Mi Lo ποταμού.

Ο κόσμος του Ch’u αγαπούσε τον Ch’u Yuan. Πενθούσαν πάνω από το σημείο που πέθανε και περνούσαν πολύ ώρα προσπαθώντας να διώξουν τα ψάρια και τους δράκους του νερού από το σώμα του, φωνάζοντας μέσα από τις βάρκες τους, χτυπώντας τα νερά και τα τύμπανα τους. Και για να είναι σίγουροι πως ο Ch’u Yuan δεν θα πεινάσει τύλιγαν ρύζι μέσα σε φύλα και τα έριχναν στο ποτάμι. Κέικ ρυζιού τρώνε και σήμερα ως μέρος του φεστιβάλ με προς βάρκες δράκους.

Το φεστιβάλ με τις βάρκες δράκους γιορτάζεται ¨την Πέμπτη του Πέμπτου¨ – την Πέμπτη μέρα του πέμπτου μήνα. Το κόκκινο είναι το κυρίαρχο χρώμα στις βάρκες γιατί είναι το χρώμα του αριθμού πέντε και συμβολίζει τη ζέστη, το καλοκαίρι, και την φωτιά. το μήκος των βαρκών είναι μεταξύ 10 έως και 30 μέτρα αλλά τόσο φαρδιά όσο να χωράνε δύο άτομα ο ένας δίπλα στον άλλο. Κάποιες από τις αρχικές τελετές παίρνουν χώρα και σήμερα όπως ¨το Ξύπνημα του Δράκου¨ βάζοντας κουκίδες στα μάτια των δρακοκεφαλών σε κάθε βάρκα. Αυτή η τελετή γίνετε για να καθαρίσουν και να ευλογήσουν την περιοχή των αγώνων τόσο τους αγωνιζόμενους όσο και τις βάρκες. Αυτό δίνει στις βάρκες και τα πληρώματα τους τη δύναμη του Δράκου και την ευλογία της θεάς της θάλασσας.

Φυσικά πολλά έχουν αλλάξει κατά την διάρκεια του φεστιβάλ. Το πλήθος δεν πετάει πλέον πέτρες στους αγωνιζόμενους και δεν είναι απαραίτητος ο αναποδογυρισμός κάποιας βάρκας και τουλάχιστον ενός πνιγμένου το οποίο θεωρούταν θυσία στους θεούς και ήταν παραδόξως σημάδι καλής τύχης.

Σήμερα οι αγώνες με τις βάρκες δράκους υπάρχουν ως μια μορφή διασκέδασης. Δεν είναι απαραίτητος μια τελετή που πραγματοποιείτε για να τρομάξουν το κακό και για ένα καλότυχο χρόνο αλλά μια ψυχαγωγία που διδάσκει στον κόσμο κάποια πράγματα για την κινέζικη ιστορία και κουλτούρα. Δεν είμαστε τόσο προκατελειμένοι όπως στο παρελθόν αλλά σίγουρα είναι διασκεδαστικό να προσποιούμαστε.

Η Κινέζικη Πρωτοχρονιά και το Κινέζικο Ωροσκόπιο

Οι δράκοι έχουν κυρίαρχη θέση στις εορταστικές εκδηλώσεις της πρωτοχρονιάς αλλά και εξέχον θέση στο κινέζικο ωροσκόπιο. Οι προέλευση και των δύο είναι τόσο παλιά που κανείς δεν θυμάται που και πως ξεκίνησε. Τα ίχνη τους χάνονται πάνω από δύο χιλιετηρίδες πίσω. Αυτό που είναι άξιο προσοχής είναι πώς και τα δύο στηρίζονται στις παρατηρήσεις των άστρων, του φεγγαριού και του ήλιου.

Υπάρχουν τρεις τρόποι να ορίσει το κινεζικό έτος:
1. Από ένα ζώο (Ζωδιακό σύμβολο). Το έτος του 2005 αποκαλείται ως έτος του κόκορα. Υπάρχουν 12 ζώδια ώστε με αυτό το σύστημα, τα ονόματα του έτους ανακυκλώνονται κάθε 12 έτη.
2. Από το προηγούμενο όνομά του. Το νέο έτος είναι το έτος Yiyou. Με αυτό το σύστημα, το όνομα του έτους επαναλαμβάνεται και ανακυκλώνεται κάθε 60 έτη.
3. Είναι έτος 4702 από το κινεζικό ημερολόγιο.

Η ημέρα του νέου Κινεζικού έτους για το 2005 αρχίζει στιος 9 Φεβρουαρίου, ενώ το έτος 2004 η πρώτη ημέρα του νέου έτους ήταν στις 22 Ιανουαρίου 2004. Αυτή ήταν και η πρώτη ημέρα στο έτος του πιθήκου ή το έτος 4701 από το κινεζικό ημερολόγιο. Επομένως το νέο έτος αλλάζει σε διαφορετική ημερομηνία κάθε φορά.

Η αρχή του κινεζικού έτους καθορίζεται από το δεύτερο νέο φεγγάρι μετά από τη χειμερινή ισημερία . Είναι βασισμένο αυστηρά στις αστρονομικές παρατηρήσεις του Ήλιου, Φεγγαριού και αστεριών. Λόγω της επιστημονικής και μαθηματικής φύσης του, μπορούμε εύκολα και με ακρίβεια να υπολογίσουμε τον χρόνο για χιλιάδες έτη.

Η προετοιμασίες για την κινέζικη πρωτοχρονιά ξεκινάνε όπως και στη δύση περίπου ένα μήνα πριν. Ξεκινάει με το νέο φεγγάρι για να τελειώσει δεκαπέντε μέρες μετά με την πανσέληνο. Κάθε μέρα, μέσα στο διάστημα αυτό, και σύμφωνα με την παράδοση τηρούνται κάποιες συνήθειες. Για παράδειγμα την πρώτη μέρα δεν τρώνε κρέας γιατί θεωρείται πως αυτό θα τους χαρίσει μακροζωία και ευτυχισμένη ζωή. Την έβδομη ημέρα οι αγρότες φτιάχνουν ένα ποτό από εφτά είδη λαχανικών. Θεωρείται επίσης και γενέθλια ημέρα όλων των ανθρώπων ενώ από την δέκατη ως την δωδέκατη ημέρα επισκέπτονται φίλους για δείπνο. Η πιο σημαντική είναι η δέκατη πέμπτη και τελευταία ημέρα όπου γίνετε η αποκορήφοση των εορταστικών εκδηλώσεων όπου παρελαύνουν ακροβάτες, διασκεδαστές και ομάδες με κινέζικους δράκους(εικ.). Οι δράκοι χρησιμοποιούνται ως προστασία για να διώχνουν τα κακά πνεύματα που θέλουν να χαλάσουν την γιορτή αλλά αποτελούν και φόρο τιμής στους δράκους προστάτες των ανθρώπων. Η γιορτή κλείνει το βράδυ όπου όλοι βγαίνουν στους δρόμους και παρελαύνουν με φανάρια αναμμένα.

Σημαντικό ρόλο παίζει ο δράκοντας και στο κινέζικο ωροσκόπιο. Υπάρχουν αρκετές διαφορές από το δυτικό ωροσκόπιο αλλά και κάποιες ομοιότητες. Τα ζώδια του ζωδιακού κύκλου παραμένουν δώδεκα αλλά διαφέρουν ως προς την ονομασία αλλά και στη χρονολογική τοποθέτηση. Σε αντίθεση με τα γνωστά σε εμάς που αλλάζουν κάθε μήνα στο κινέζικο ωροσκόπιο αλλάζουν κάθε χρόνο.

Κάθε χρόνο τα παιδιά που γεννιούνται ανάλογα με το ζώο του ζωδιακού κύκλου, υποτίθεται πως θα έχει και κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Φυσικά το πιο δημοφιλή ζώδιο και χρονιά είναι αυτή του δράκου. Τα παιδιά που γεννιούνται την χρονιά αυτή θεωρούνται ιδιαίτερα καλότυχα γεμάτα ζωή και ενθουσιασμό και θα κάνουν καλούς ιερείς, καλλιτέχνες και πολιτικούς

Η Απαγορευμένη Πόλη

Ο κινέζικος πολιτισμός είναι γεμάτος από αρχαία μνημεία, μιας ιστορίας τέσσερις χιλιάδων χρόνων. Ναοί, αυτοκρατορικά παλάτια, οχυρωματικά και δημόσια έργα συμπληρώνουν το μωσαϊκό των αιώνων αυτών. Χτισμένα σε μια εποχή γεμάτη προκαταλήψεις κρύβουν μυστηκηστικά στοιχεία και είναι πλημμυρισμένα με κρυφά σύμβολα. Η μορφή του δράκου δεν θα μπορούσε να λείπει από τα στοιχεία αυτά, με όλες τις ιδιότητες που του έχουν αποδοθεί, ενώ τον βλέπουμε να επαναλαμβάνετε σε διαφορετικές θέσεις ανάλογα την περίσταση. Θα τους βρούμε στις εισόδους παλατιών, στις οροφές των ναών, στους πιο ψηλούς πύργους και σε τόσα άλλα σημεία που θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά βιβλία για να καλύψουμε πλήρες το θέμα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα αναφερθούμε στα πιο γνωστά από αυτά όπως είναι η Απαγορευμένη Πόλη, ο Ναός του Παραδείσου, και το Θερινό Παλάτι.

Η κατασκευή της Απαγορευμένης Πόλης ξεκίνησε κατά την διάρκεια της δυναστείας του Μινγκ(Ming) το 1406μ.χ. και τελείωσε το 1420μ.χ. ως το αυτοκρατορικό παλάτι και υπήρξε η μόνιμη κατοικία των αυτοκρατόρων των δυναστειών Μινγκ(Ming) και Κουίνγκ(Qing 1368-1911). Καλύπτει πάνω από 720.000 τετραγωνικά μέτρα με πάνω από 9.000 δωμάτια, και είναι περιτοιχισμένο με τοίχοι δέκα μέτρα ύψους και τάφρο 52 μέτρα μήκους. Το παλάτι χωρίζετε σε δύο κύρια μέρη στο μπροστινό και στο πίσω. Το μπροστινό ή αλλιώς κύρια αυλή όπου οι αυτοκράτορες έπαιρναν μέρος σε σημαντικές τελετουργίες, περιείχε τρεις μεγάλες αίθουσες που αποτελούσαν το κύριο σώμα και άλλες δύο στα πλάγια που τις περιέβαλαν σαν να είναι πτερύγια. Στο πίσω μέρος ή εσωτερική αυλή οι αυτοκράτορες χειρίζονταν τα θέματα ρουτίνας του κράτους και ζούσαν με τις γυναίκες και τις παλλακίδες τους. Ο χώρος αυτός αποτελούταν από πέντε κύρια κτίρια, έξι ανατολικά και δυτικά παλάτια και τον βασιλικό κήπο. Στις εισόδους και τους τοίχους του βασιλικού κήπου θα δούμε αρκετούς μαύρους δράκους φύλακες του κήπου.(εικ.)

Ο αριθμός εννέα και τα πολλαπλάσια του κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην κατασκευή και στην δομή της Απαγορευμένης Πόλης μαζί με τον αριθμό πέντε. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι τα καρφιά στις εισόδους του παλατιού. Τα καρφιά αυτά τα βρίσκουμε συνήθως παρατεταγμένα σε εννέα σειρές ακολουθώντας εννέα σειρές η κάθε μια. Αυτή την διάταξη θα την βρίσκουμε και σε άλλα μνημεία. Οι γραφικοί πύργοι που φιλάνε τις τέσσερις γωνίες του παλατιού στηρίζονται ο καθένας σε εννέα δοκάρια και δεκαοχτώ κολόνες.

Στη μικρή αυτή πολιτεία θα βρούμε πολλές αναφορές και πολλά μνημεία στους δράκους. Το πιο γνωστό είναι τρεις τοίχοι που ο καθένας απεικονίζει τους εννέα γιους του βασιλιά δράκου. Ο μεγαλύτερος τοίχος από αυτούς έχει 3,5 μέτρα ύψος και σχεδόν 30 μέτρα μήκος. Κατασκευάστηκε το 1771 κατά την βασιλεία του αυτοκράτορα Qianlong και αποτελείτε από 270 γυαλιστερά και ανάγλυφα πλακάκια.

Απεικονίζει εννέα αγριεμένους δράκους, με τα μαργαριτάρια που περιέχουν την δύναμη τους, και με φόντο την αναταραγμένη μπλε θάλασσα και θυελλώδεις ανέμους. Παρά τα 235 χρόνια του τα έντονα κίτρινα, τα βαθιά μπλε, τα φωτεινά άσπρα και το κόκκινο της φωτιάς δεν έχουν αλλοιωθεί καθόλου και παραμένουν το ίδιο ζωντανά. Εκτός από τους εννιά κύριους δράκους υπάρχουν και άλλοι πέντε μικρότεροι στις άκρες. Ο αριθμός εννέα χρησιμοποιείτε για να δείξει την υπεροχή του αυτοκράτορα αλλά και την θεϊκή του υπόσταση.

Άλλο ένα σημείο που βλέπουμε την παρουσία των δράκων είναι μια τεράστια ανάγλυφη μαρμάρινη πλάκα που υπάρχει μεταξύ δύο σκάλων και αναπαριστά επίσης εννέα δράκους με μαργαριτάρια. Είναι το μεγαλύτερο πέτρινο γλυπτό στην απαγορευμένη πόλη. Στην αρχή είχε κατασκευαστεί κατά την περίοδο της δυναστείας των Ming αλλά ξανασκαλίστηκε κατά την περίοδο της δυναστείας των Qing. Κατά την διάρκεια όμως και των δυο δυναστειών όποιος ασεβής τολμούσε να αγγίξει τον ιερό αυτό βράχο καταδικάζονταν με την ποινή του θανάτου! Η τεράστια αυτή πέτρα μεταφέρθηκε στο παλάτι από τα Fangshan μια περιοχή 70 χιλιόμετρα μακριά από το παλάτι. Αυτή η δύσκολη προσπάθεια πήρε ένα μήνα να ολοκληρωθεί και χρειάστηκε η συνδρομή 20.000 ανδρών και χιλιάδων μουλαριών και αλόγων. Το βάρος της μαρμάρινης πλάκας φτάνει τους 250 τόνους, έχει 16,57 μέτρα μήκος 3,5 μέτρα πλάτος και 1,7 μέτρα πάχος. Έπρεπε να την μεταφέρουν σέρνοντας την και λέγετε πως κάθε 500 μέτρα έσκαβαν ένα πηγάδι έτσι ώστε το νερό που αντλούσαν να τους βοηθάει στην μεταφορά.

Συνολικά 24 αυτοκράτορες έμειναν στο ανάκτορο αυτό, 14 της δυναστείας του Ming(1368-1644) και 10 της δυναστείας του Qing(1644-1911). Για ένα μικρό διάστημα στα τέλη της δυναστείας του Qing το παλάτι έπεσε στα χέρια των χωρικών επαναστατών υπό την καθοδήγηση του Li Zichen. Τελείωσε την ιστορική αποστολή του ως αυτοκρατορικό ανάκτορο μετά την επανάσταση του 1911 όπου εκθρονίστηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κίνας. Το 1914 άνοιξε για το κοινό η μπροστινή κύρια αυλή ως μουσείο αρχαιοτήτων ενώ το 1925 δημιουργήθηκε το βασιλικό μουσείο.

Το αυτοκρατορικό παλάτι είναι το μεγαλύτερο και πιο καλοδιατηρημένο αρχαίο συγκρότημα της Κίνας. Μπορούμε κυριολεκτικά να ζήσουμε την αρχαία κινέζικη κουλτούρα περπατώντας μέσα από τα τοίχοι του ενώ βλέπουμε σημαντικά στοιχεία της κινέζικης τέχνης και αρχιτεκτονικής. Το 1961 ανακυρίχτικε ως σημαντικό προστατευόμενο μνημείο υπό την προστασία της πολιτείας της Κίνας ενώ το 1987 μπήκε και στα παγκόσμια μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

FIREBREATH

H Καυτή ανάσα του δράκου. Σκίτσο με                                 μολύβι σε απλό χαρτί

Wyvern

Ένα από τα πολύ παλιά σκίτσα και πολύ γρήγορα. Παρόλο την απλότητα του βγάζει μια ωραία κίνηση και δυναμισμό που δεν τον έχω πετύχει σε σκίτσα που δούλευα για ώρες. Κλασσικά, μαύρο πενάκι σε απλό χαρτί!